Uzun zamandır bazı kuşların ve balıkların dünyanın manyetik alanını bir tür rehber olarak kullandıklarını biliyoruz. Peki büyük memeliler de aynısını yapabilir mi? Duisburg-Essen Üniversitesi'ndeki bilim insanlarına göre cevap, evettir.
Evrim Ağacı'nın haberine göre; 2008'de Dr. Sabine Begall ve meslektaşları, kemirgenlerin manyetik alanlara nasıl tepki verdiğini (İng: "magnetosensitivity") araştırırken belki de tüm gün boyunca sıçanların yüzlerine çubuk mıknatıs tutmaktan sıkılmış olacaklar ki, araştırmalarını daha büyük memelileri de kapsayacak şekilde genişletmeye karar verdiler. Ekip, Google Earth yardımıyla, dünyanın dört bir yanında otlayan yüzlerce sığır sürüsünün uydu görüntülerini analiz etti. Sonuçlar şaşırtıcı şekilde garipti: Otlayan sığırlar neredeyse her zaman kuzeye veya güneye bakıyordu.
Kuşlardan veya somon balıklarından farklı olarak sığırlar, nadiren uzun mesafelere göç ederler. Evrimin neden onlara manyetik çizgiler boyunca hizalanma yeteneği bahşettiği tam bir muamma olsa da ekibin çalışması, bunu başardıklarını gösterdi. Güneşin konumunun veya rüzgâr yönünün olası etkilerinin kapsam dışı bırakıldığı araştırmada, analiz edilen sığırlardan çoğu, kuzey-güney doğrultusundan en fazla beş derece sapıyordu. Dahası, karda istirahat ederken oluşan izleri (İng: "deer beds") analiz edilerek kızıl geyik ve karaca sürülerinin de aynı şeyi yaptığı keşfedildi.
Google Earth’ten alınan çoğu görüntü, özellikle gün ortası olmak üzere, güneşli günlere aitti. Bitki örtüsüne dayanarak, Avrupa ve Amerika Birleşik Devletleri'nden gelen tüm görüntüler yaz zamanlarını, güney kıtalardan olanlar ise hem kuru hem de yağışlı mevsimleri kapsıyordu. Araştırmadaki coğrafi, ekolojik yerlerin sayısı ve çeşitliliği ve sakin hava durumu göz önüne alındığında, rüzgârın yönü ve güneşin konumu, yönelmeyi etkileyen en önemli faktörler olmaktan çıktı.