Çevre mevzuatına göre atık bitkisel yağlar sadece biyo-dizel üretiminde kullanılabiliyor ve çevresel bir yakıt olarak ve petrole de alternatif olarak gösteriliyor. Biyo-dizel, motor yakıtı olarak kullanımının yanı sıra soba, model uçaklarda, kalorifer kazanlarında, jenaratör yakıtı ve demiryolu yağlayıcısı olarak, inşaat kalıplarının sıvanmasında, tuğla üretiminde ve dökümcülükte de kullanılabiliyor. Gıda üretim noktalarından çıkan atık yağlar, işletmeler tarafından Çevre ve Şehircilik Bakanlığı Tehlikeli Atık Sistemi üzerinden beyan edilip, lisanslı firmalar tarafından toplanarak geri kazanım tesislerine teslim edilebiliyor.
Devlet Planlama Teşkilatı uzmanlarından Emrah Hatunoğlu'nun hazırladığı "Biyoyakıt Teknolojilerinin Tarım Sektörüne Etkileri" adlı tezine göre dünyadaki biyo-yakıt teknolojisinin ilk örneği Atatürk Orman Çiftliği'nde (AOÇ) geliştirildi. 1934'ten itibaren bugünkü adıyla biyo-dizel AOÇ'de kullanıldı. Araştırmada "Atatürk'ün talimatıyla dönemin ilgili kurumları yetkililerinin 1934 yılında imzaladığı belge, Türkiye'de biyo-yakıta ilişkin ilk resmi belge olması açısından önemlidir. Belge, çiftlikte 'Bitkisel Yağların Tarım Traktörlerinde Kullanımı' isimli çalışmanın devletçe başlatıldığını gösteriyor. Bu çalışma ile traktörlerde bitkisel yağların yakıt olarak kullanımı sağlanmıştır" denildi.